Er is er een jarig, HOERA, HOERA…
Voor jullie ligt alweer onze derde nieuwsbrief. We beginnen feestelijk, met ‘Eén jaar op eigen tenen en nu al een dikke duim!’ Verder kun je genieten van een prachtig gedicht van Co Woudsma (waaraan ook onze voorzitter heeft bijgedragen), een artikel waarin Marga Philippo zich voorstelt als nieuwe vrijwilliger, en natuurlijk de column van Laros: ‘De moeders van’.
…Dat kun je wel zien, DAT ZIJN WIJ!
En het was een welbesteed jaar! We hebben inmiddels tien pluimen mogen uitreiken en onze projecten en ons netwerk krijgen steeds meer vorm. Maar we zijn er natuurlijk nog lang niet. En daarom kunnen we jullie steun nog altijd heel goed gebruiken. Of dat nu is als donateur, als vrijwilliger of als deelnemer aan onze tenengalerij. Ook kun je via ons meldpunt de aandacht vestigen op kandidaten voor pluim of mispluim. En je kunt natuurlijk gewoon mensen in je omgeving attent maken op het bestaan van onze Stichting.
Dus aarzel niet en doe mee! Zonder jullie steun zijn we nergens.
Eén jaar op eigen tenen en nu al een dikke duim!
Een prachtige locatie – ‘In het pakhuis’ te Hemmen – de uitreiking van de Dikke Duim wissel award, hulde aan de vrijwilligers, een gelegenheidsgedicht en een komische sketch.
Dat waren de ingrediënten voor de zeer geslaagde viering van het eenjarig bestaan van ‘Op Eigen Tenen’.
Wie had durven dromen dat een jaar ‘Op Eigen Tenen’ al zoveel positiefs zou opleveren? Tien Pluimen hebben wij inmiddels uitgereikt en daaruit drie gekozen die meedongen naar de “Dikke Duim”, dé publieksprijs voor de populairste Pluim. Deze “Dikke duim” is ontworpen door Ellen Krol en heeft vorm gekregen dankzij de steun van Andes Meettechniek. Het viel het bestuur niet mee om uit al die prachtige Pluimen er 3 te selecteren. Uiteindelijk hebben de meeste stemmen de doorslag gegeven. De kanshebbers waren: Zwemschool Okidoki, Effectyf (re-integratie en job coaching) en Dierenpark Zie-Zoo.
De opkomst bij de verkiezingen was aanzienlijk: een kleine duizend geïnteresseerden brachten hun stem uit. De winnaar, met een ruime voorsprong, bleek zwemschool Okidoki. Francis van Mullem en Wim Knap namen de prijs in ontvangst, nadat Co Woudsma gedichten had voorgedragen en Rianne Jansen de vrijwilligers had bedankt voor hun tomeloze inzet. Een sketch van onze kersverse vrijwilliger Brainman (https://www.youtube.com/watch?v=NPSjRlWxjis) sloot de avond af.
Nadere informatie:
Even voorstellen
Ik ben Marga Philippo, 59 jaar, geboren en getogen in Leiden en nu vele jaren woonachtig in Ede. Ik heb 2 volwassen, uitwonende zoons met ASS.
Vorig jaar was ik op zoek naar vrijwilligerswerk en hoorde vervolgens van de Stichting van Rianne. Ik ken haar al jaren vanuit een fijne en positief werkende begeleiding in mijn gezin. Ik hoefde er niet lang over na te denken.
Emancipatie bevorderen vind ik een zinvol uitgangspunt van ‘Op Eigen Tenen’. Samenwerken en leren van elkaar. Een uitdaging waar m.i. nog veel in te bereiken valt.
Tot nu toe heb ik me beziggehouden met hand- en spandiensten, foto’s gemaakt bij één v.d. Pluimuitreikingen, en activiteiten binnen de feestcommissie.
Ik geniet ervan en bewonder alle mensen die op ieders manier verbonden zijn met dit waardevolle initiatief.
En hoe gaat het met de biografie?
In ons project ‘Biografie’ geven we aan de hand van het bewogen levensverhaal van iemand met autisme inzicht in hoe het is om met autisme door het leven te gaan. Onze wens is om een reeks van biografieën te schrijven met ieder jaar een nieuw exemplaar. Het schrijven van het eerste exemplaar over een jonge vrouw met autisme is in volle gang, evenals onderhandelingen met een mogelijke uitgever. Gezien de grote omvang van dit project is de datum van uitgave verplaatst naar aankomend najaar. Wij vertrouwen erop dat jullie net als wij kwaliteit boven kwantiteit waarderen. Indien je door middel van crowdfunding of een andere financieringsvorm aan dit project wilt meewerken, laat het ons weten! Ook als je altijd al je levensverhaal hebt willen delen met een groter publiek, aarzel dan niet langer en meld je vandaag nog bij ons aan!
Co Woudsma, onze huisdichter, zal het manuscript beoordelen. Diezelfde Co Woudsma heeft speciaal voor ons een gedicht geschreven, dat hij heeft voorgedragen op ons verjaardagsfeest:
ik klop
er komt geen auto aan
er komt geen fietser aan
maar rustig schijnt het rode licht
dat oversteken duidelijk verbiedt
dus nu maar krachtig op de knop gedrukt
het duurt zo lekker lang
voordat er iets gebeurt
de straat blijft leeg
het licht blijft rood
het duurt zo lang voordat het licht verspringt
o dan pas oversteken
oversteken als het mag
heerlijke gehoorzaamheid
in je recht staan en bij groen pas oversteken
zelfs als het je tenen kost
Column: De Moeders Van
Geschreven door Laros
Zin In…?!
Autisme en de puberteit…
Een op zijn zachts gezegd hoogst uitdagende combinatie!!
De puberteit is een relatief korte periode in je leven waarin de hormoonhuishouding sky-high en in rap tempo “herschikt” wordt… doodvermoeiend voor degene die het moet ondergaan (en voor de omstanders die het moeten doorstaan ☺
Onze zoon is ook in dit tijdperk gearriveerd.
Autisme geeft deze periode een zware factor mee. Want als iedere dag van je leven al een puzzel is…dan is deze combinatie toch echt een ware beproeving…
Want bij dit ontwakend bewustzijn komen ook de existentiële levensvragen mee…
Waarom besta ik? En wat is dan het nut van mijn bestaan en waar is dan mijn plaats?
We gaan er samen voor zitten…
Uit mijn eigen puberteit herinner ik me dat ik worstelde met alles, maar dat deze diepe vragen later in mijn leven kwamen. Om precies te zijn toen mijn leven totaal op z’n kop kwam te staan door de levensbedreigende ziekte van mijn moeder. Vanaf dat moment was mijn onbezorgdheid voorgoed voorbij; tot op heden hou ik me bezig met bovengenoemde vragen. In die periode besloot ik geen nieuws te kijken, geen kranten te lezen en zware ballast van een ander die me teveel energie kostte te vermijden. Dat heeft me tot mijn eigen essentie gebracht en is me tot op de dag van vandaag dienend. Ook nu nog laat ik me niet “volstorten” met “wereldnieuws”. Ik draag een “vierkante meter” om mij heen waarin ik een zekere mate van invloed heb en die ruimte neem ik overal mee naar toe, waar ook ter wereld. En in die ruimte lukt het me regelmatig om het verschil te kunnen maken, mijn aandeel te nemen in de interactie in de wereld en de mensen om mij heen. Mijn waarde(n) leren kennen, iedere dag opnieuw…langs steile afgronden en grote hoogten… mijn moeder zei me altijd; het Leven is het waard GELEEFD te worden, te allen tijde…
Ze heeft gelijk gehad, al kon ik dat toen nog niet zien…
Een tekst van Rainer Maria Rilke is voor mij leidend…
We moeten de dingen hun eigen, stille, ongestoorde ontwikkeling laten
Die diep van binnen komt en die door niets opgejaagd of versneld wordt
Alles moet rijpen
Rijpen als een boom die zijn sap niet stuwt en die rustig in de stormen van het voorjaar staat, zonder angst. Zonder angst dat er straks geen zomer komt
Want die zomer komt er toch! Maar hij komt alleen voor geduldige mensen, die leven alsof de eeuwigheid voor hen ligt, zorgeloos, stil en weids…
We moeten geduld hebben met de onopgeloste vragen in ons hart en proberen de vragen lief te hebben
Het komt er op aan alles te leven, ook onze vragen
Want als je je vragen leeft, dan leef je misschien wel langzaam
maar zeker zonder het te merken
Op een goede dag…het antwoord in…
Autisme en puberteit, een zeer uitdagende combinatie…en toch…met Liefde, Geduld…stap voor stap…in verbondenheid en vertrouwen…
Tot slot…
Op eigen teners zien niets liever dan de zon in het water schijnen, maar troebel water schrikt ons niet af. Zodoende delen we niet alleen pluimen en dikke duimen uit, maar ook mispluimen. En dan, je had het vast al geraden, hebben we het over het aan de kaak stellen van misstanden. Het eerste agendapunt in dat opzicht betreft de in 2015 begonnen decentralisatie van de (jeugd)zorg. Participatiewet, jeugdwet, WMO, passend onderwijs en daaraan gekoppeld ook het wonen, hebben namelijk rechtsongelijkheid in de hand gewerkt. Rechtsongelijkheid voor mensen met een beperking en dus ook voor mensen met autisme. ‘Op Eigen Tenen’ zou ‘Op Eigen Tenen’ niet zijn, als we hier geen werk van zouden maken.
Vind je ook dat deze rechtsongelijkheid de aandacht verdient? Steun ons dan. Alle hulp is meer dan welkom.
Je kan je aanmelden voor de nieuwsbrief door een e-mail te sturen naar nieuwsbrief@opeigentenen.nl.